سلامی چو بوی خوش آشنایی                         بدان مردم دیده روشنایی

                                  مژده ای دل که  دگرباره بهار آمده است          

 خوش  خرامیده  و با حسن  و  وقار آمده است
  به  تو ای  باد  صبا  می دهمت  پیغامی          

  این پیامی است که از دوست به یار آمده است
    شاد باشید در این عید و در این سال جدید         

آرزویی است  که از دوست  به یار آمده است

 خب ... بهار هم داره میاد ... مثل همیشه شلوغ و پر سروصدا...

ایلیای 2 ساله من سومین بهار را هم خواهد دید... این سومین بهاریه که من مامان سمیه هستم... مامان یک ایلیای شلوغ و همیشه پر تحرک... ایلیای شیرین زبونی که هر لحظه با حرف زدنهاش، با مهربونیهاش، با شیطنتهای شیرین و خواستنیش دل منو می بره... دوستش دارم ... چقدر؟؟؟!!!... خودم هم نمی دونم...

ایلیا دیگه روزها شیر نمی خوره (درست از 4 بهمن 86) البته زیاد سراغش رو می گیره خصوصا که شبها هنوز توی خواب می خورد... الان هم سه شبه که شبها هم بهش شیر نمی دم(24 اسفند)، می خواستم توی عید اینکار رو بکنم که دلم براش سوخت، گفتم بزار تا عید عادت کرده باشه و اذیت نشه... نمی دونید دلم چقدر تنگه نگاه شیرین وقت شیر خوردنشه... تنگه خنده کجکیه روی لبای مشغولش... چاره ای نیست... بچه هامون بزرگ و بزرگتر میشن و روز به روز از ما دورتر... فقط از خدا می خوام روزی نیاد که من خودم بین خودم و فرزندم فاصله بندازم ...

ایلیا خیلی صحبت می کنه... یه لهجه خاص و بامزه ای هم داره که کلمات رو می کشه! دائم هم سوالهای فلسفی می کنه:

مامان من کیم؟؟    مامان تو کی بودی؟؟؟   آخه من دارم چیکار می کنم؟؟؟؟  

دائم هم باید براش توضیح بدم که مشغول انجام چه کاری هستم!!!:

مامان چیکار داری می کنی؟؟؟

متاسفانه چند تا کلمه بد هم بلد شده که چند روز یه بار ازشون استفاده می کنه... ناراحت میشم، اما چاره ای نیست... وقتی می ری سر کار و از صبح تا عصر از بچه ات دوری باید قید یه بچه کاملا مودب رو هم بزنی... یچه ای که از برگ گل هم پاکتره و ما بزرگترها همه بدیهای عالم رو یادشون می دیم...

ایلیا تو همه کارهاش جلوتر از سنش بود .. نشستن، راه افتادن، حرف زدن، دندون درآوردن و ... اما به نظرم توی از پوشک گرفتن استعداد چندانی نداره... البته منم تنبلی کردم و هرگز تمرینی باهاش نکردم... حالا هم اصرار نمی کنم، تا بحران از شیر گرفتن رو پشت سر بگذاره ... فقط امیدوارم که دیر نشه... خصوصا که از اردیبهشت یا خرداد هم می خوام بزارمش مهدکودک.

ایلیاهمچنان شرک و آقا خره به دست به همه کارهاش می رسه ... دلم می سوزه که دست درد بگیره اما وقتی می بینم دل خوشی کوچولوی 2 ساله من همینهاست دیگه دلم نمیاد مخالفتی بکنم...

عاشق کارتونهای تاماجیی(تام و جری)، سی دی سیا(سیاساکتی)، شیک(شرک)، هاپو(الیور و دوستان)، لاباپشت(لاک پشت توی آنسوی پرچین) و ... است. و من نگرانم که اینهمه تلویزیون نگاه می کنه...اما متاسفانه توی این چهاردیواریهای تنگ و کوچک و وقتهای کم پدر مادرهای کارمند، بچه ها کارهای دیگه ای هم می تونن انجام بدن؟؟!!

غذا هم خدا رو شکر خوب می خوره و همچنان عاشق پفیلا و پاستیل و چوب شور و لپ لپه. ولی بازهم علاقه چندانی به میوه نداره به جز خیار و گوجه و سیب. آبمیوه های پاکتی رو هم که به خاطر با نی خوردنش خیلی دوست داره.

شدیدا دنبال استقلالشه... حتما خودش باید با قاشق غذا بخوره یا لیوان آب رو دست بگیره و آب بخوره.

هر روز صبح کله سحر بیداره و ما رو هم بیدار می کنه و اگر از تخت بیرون نیایم با لگد میوفته به جونمون!!! فکر نمی کنم به این ترتیب توی عید هم خبری از استراحت باشه!

شبا هم خدا رو شکر یه خورده داره راحتتر می خوابه و بیشتر میل داره خودش بخوابه تا اینکه ما بزاریمش روی پا... البته ساعت 12 شب به بعد تازه قصد خواب می کنه... من نمی دونم این بچه چرا انقدر کم خوابه؟؟!! البته می دونم چون به خودم رفته!

خلاصه که دوستش می دارم یه دنیا...

خب دوستان خوب و مهربونم... از صمیم قلبم از خدا می خوام که سال خوبی رو پیش رو داشته باشین... خودتون و خانواده های مهربونتون تا همیشه سالم و سرحال باشین و یه عالمه اتفاقهای خوب خوب براتون بیفته... تا بعد

هدیه بهار خوب و نازنینم

چقدر زود می گذرد...انگار همین دیروز بود... جمعه بود... همون روز خاصی که همه برای هم smsمی زدند که امروز 12/12 (1384 شمسی) 3/3(2006 میلادی) و 2/2(1427 قمری)... از صبح که بیدار شدم در هاله ای از دردی شیرین فرو رفتم... هنوز یک هفته تا تاریخی که دکترم برام تعیین کرده بود باقی مانده بود... من اما ...درد داشتم. تا شب با دکترم در تماس بودم... مهدی هم که دوربین به دست از احوالات من فیلم می گرفت! همه بهم سر زدند ... آخر شب دیگه دکترم گفت برم بیمارستان... آخه دائم دست دست میکرد... خب هم جمعه بود هم آخر شب... در حالی خانه را ترک کردیم که مطمئن نبودیم که قراره پسرم دنیا بیاد یا نه... ساعت از 12 گذشته بود و وارد سیزدهمین روز از ماه زیبای اسفند شده بودیم... توی سکوت نیمه شب بیمارستان آسیا خبر شیرین تولد فرزندم قلب هیجانزده و نگرانم را گرم کرد.. مقدمات کار انجام شد و با بدرقه همراهانم به اتاقی که قرار بود اولین گریه کودکم در آن شنیده شود هدایت شدم... و بعد بیهوش شدم... و بعد به هوش آمدم ... و بعد اولین بار در تاریکی نیمه شب صورت مثل ماه پسرکم را دیدم...

ایلیای شیرین من که درست روز تولد امام محمد باقر به من هدیه شد و او را به مناسبت این روز فرخنده " محمد ایلیا" نام نهادیم...

 خدای مهربون همه آسمانها و زمین... خدای مهربونی که از روح آسمانیت در من دمیدی و به من سعادت مادر بودن عطا کردی... چطور می توانم تو را بابت این لطف عظیمت شکر گویم ... چطور می توانم به تو بگویم که تا چه اندازه دوستت دارم و چقدر ستایشت می کنم... تو که  2 سال تمام است که ایلیای  مرا در پناه  لطف و مهربانیت حفظ کرده ای...

و ... ایلیای من ... ایلیای قشنگ و نازنین من... تولدت مبارک مامانی ... تولدت مبارک نازنین مهربونم... ایشالا که صد سال دیگه در پناه خداوند سالم و سر حال زنده باشی... ایشالا که هرگز غم تو دل کوچیکت لونه نکنه... می دونی مامان چقدر دوستت داره شیرین زبون قشنگم؟؟ به اندازه همه آسمونها... به اندازه تمامی دریاها...

من عاشق امروزم... 13 اسفند... چون تو توی این روز مال من شدی ... ایشالا که بتونم مامان خوبی برات باشم عزیزم... ایشالا که لایق این باشم که تو هم تا همیشه مثل امروز دوستم داشته باشی... تولدت مبارک  خوشبوترین گل همه عمرم...

تولد... تولد... تولدت مبارک

ممنونم از همه دوستان خوب و مهربونی که به جشن تولد ایلیای من قدم رنجه کردند... بفرمائین کیک تولد

 

ای بابا چه همه کادری تولد ... دل پسر ما که غش رفت

 

 

 

 

 

وای چه کادوهای خوشگلی... شرمنده کردن همگی

 

 

 مامان و بابا: عروسک تپلوها-لباس-کامیون وراننده(تولو)

مامانی و بابایی و دایی و خاله عمومیثم: ماشین سمند

مامانبزرگ و بابابزرگ: چادر مسافرتی

مامانجون و باباجون: لباس

عمو مهرداد: لباس

عمه نگار: تفنگ

عمه شبنم: عروسک ببعی

عزیز و آقاجون: کفش

خب دوستای خوب و مهربونم... خیلی مرسی که به جشن تولد ایلیای من تشریف آوردین... ایشالا جبران می کنیم.. خیلی خیلی دوستتون دارم...

سلام به دوستان گلم

امروز تولد ستاره طلاییه ... یکسال از اولین روزی که اومدم تا یکعالمه دوست خوب و مهربون پیدا کنم می گذره... از روزی که اومدم تا با دوستام شریک بشم‍، توی غمهاشون... توی شادیهاشون... توی بزرگ شدن بچه هاشون... با همه کوچولوها به دنیا اومدم... باهاشون چهاردست و پا رفتم... راه افتادم ... حرف زدم... مهدکودک رفتم... یه جورایی باهاتون زندگی کردم ... اشک ریختم... خندیدم ... و گذاشتم که شما هم با ایلیای من راه بیفتین و قدم به قدم باهاش بیاین... و باهام اومدین انگار که ایلیای 11 ماهه رو باهم به 23 ماهگی رسوندیم... همتون رو دوست دارم... دلم می خواست اسم تک تکتون رو ببرم... اما ترجیح میدم که نام نامی همه شما دوستان عزیزم گوشه قلب و ذهنم به یادگار بمونه...

با اینکه فرصت چندانی برای تند تند آپ کردن ندارم اما امروز باید میومدم تا به پاس سالگرد وبلاگ پسرکم از همگی شما تشکر کنم و بهتون بگم که دونه دونه تون رو دوست دارم...

از ایلیا همینقدر خلاصه بگم که روز جمعه ای که گذشت به هر سختیی که بود از شیر روزانه گرفتمش و برای جایزه هم بردیمش سرزمین عجایب که خیلی بهش خوش گذشت... گزارش مبسوط بمونه برای پست آینده...

اما چند وقت پیش از طرف مامان کیارش نازم به یک بازی دعوت شدم که ضمن عذرخواهی از دوست خوبم بابت تاخیرم بی مناسبت نیست که امروز این بازی رو انجام بدم:

لطفا حتما حتما جواب بدین

منم هرکسی را که دوست داره این بازی رو انجام بده دعوت میکنم برای انجام این بازی...

*این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست* 

 

ابالفضل نگهدارت باشه قشنگم

 

 

فرشته آسمونی که خدای مهربون تو رو توی دامنم گذاشت... دوستت دارم قدر همه کهکشانها... ایشالا که تا همیشه‏ی عالم امام حسین یار و یاورت باشه